Aktualnie w ofercie:
6 hoteli
907 ofert
- Kontakt dla hoteli: 664 99 55 96
Rezerwacje: 75 752 38 34 - Napisz do nas
Zakopiański Grand Hotel **** Stamary, luksusowy, najpiękniejszy hotel w mieście, usytuowany jest w centrum Zakopanego w odległości 300 metrów od Krupówek.
Mieści się w pochodzącym z 1905 roku budynku, wzniesionym według projektu Eugeniusza Wesołowskiego, przy głównej ulicy Zakopanego, wiodącej do centrum miasta.
Stamary - to pseudonim popularnej wówczas artystki estradowej Marii Budziszewskiej, pierwszej właścicielki, której nakładem środków hotel został wzniesiony.
Obecnie, wizerunek Grand Hotelu Stamary to połączenie pięknej formy architektonicznej, stylowych wnętrz oraz nowoczesnych rozwiązań zapewniających komfort i bezpieczeństwo Gości.
Pokoje, które mamy przyjemność Państwu zaoferować, znajdują się na czterech kondygnacjach naszego Hotelu i są przystosowane do przyjęcia zarówno gości indywidualnych, jak i całych rodzin.
Do Państwa dyspozycji oddajemy:
* apartamenty
* pokoje 2-osobowe LUX
* pokoje typu studio
* pokoje 2-osobowe
* pokoje 1-osobowe
Klasyczne wnętrza uzupełnione najnowszymi rozwiązaniami technicznymi zagwarantują Państwu pełny komfort i poczucie bezpieczeństwa.
Apartamenty
Grand Hotelu Stamary oferuje 7 komfortowych apartamentów, z których większość posiada balkon oraz widok na panoramę Tatr i Gubałówki. Każdy z nich składa się z dwóch pokoi - pokoju dziennego i sypialni, ale są zróżnicowane powierzchniowo.
Do dyspozycji Gości oddajemy:
* 1 apartament dwupoziomowy z dwiema łazienkami
* 3 apartamenty jednopoziomowe z dwiema łazienkami
* 3 apartamenty jednopoziomowe z jedną łazienką i toaletą.
Pozostałe pokoje
Poza apartamentami Grand Hotel Stamary oferuje 47 komfortowych pokoi, wśród których wyróżniamy:
* pokoje typu studio (dwupoziomowe),
* pokoje 2-osobowe LUX - o powiększonym metrażu, dostosowane do przyjęcia pobytów rodzinnych
* pokoje 2-osobowe
* pokoje 1-osobowe
W każdym z pokoi znajduje się TV sat, dostęp do Internetu, telefon, mini-bar, suszarka do włosów i galanteria hotelowa. Większość pokoi ma balkon z widokiem na panoramę Tatr i Gubałówki.
Po wyczerpującym dniu na górskich szlakach, po owocnych spotkaniach służbowych, jak również po relaksie w Centrum Wellness and SPA, zapraszamy na wyśmienity obiad w restauracji, pyszny deser lodowy w kawiarni lub orzeźwiającego drinka w barze...
Restauracja Stamary
Elegancka, utrzymana w klasycznym stylu, dysponująca miejscami dla 130 osób, jest doskonałym miejscem nie tylko na spotkania z przyjaciółmi i obiady w gronie rodzinnym, lecz także dla organizacji bankietów, imprez firmowych oraz kameralnych przyjęć.
Bogaty wybór dań, począwszy od staropolskich, poprzez regionalne, wegetariańskie, aż do międzynarodowych, który oferuje Gościom Szef Kuchni, z pewnością zadowoli każdego, a profesjonalna obsługa zadba, by posiłek odbywał się w miłej i przyjaznej atmosferze.
Bar Stamary
Wygodne kanapy, przyjemna atmosfera, eleganckie wnętrze - taki jest właśnie Bar Stamary.
To idealne miejsce, aby załatwić drobne sprawy biznesowe, spotkać się z przyjaciółmi, poczytać gazetę lub po prostu zrelaksować się przy lampce wina, czy egzotycznym drinku...
Kawiarnia Stamary
Nasza kawiarnia jest doskonałym miejscem dla łasuchów i smakoszy. Pozwala spędzić czas w ciepłym otoczeniu na degustowaniu słodkości.
W bogatym asortymencie znajdą Państwo desery lodowe, ciasta domowej roboty oraz całą gamę kaw o niepowtarzalnym smaku.
Wellness & SPA oferuje szeroką gamę specjalistycznych zabiegów, na bazie marki Clarins i AA Prestige, uwzględniających najwyższe wymagania gości oraz światowe trendy Wellness. Proponujemy - między innymi - zabiegi mikrodermabrazji, zabiegi pojędrniające i modelujące sylwetkę z użyciem nowoczesnej aparatury oraz naturalnych preparatów i ekstraktów roślinnych, takich jak: wyciągi z nasion, płatków kwiatów, owoców, alg i soli morskich. Nie zabrakło także hitów kosmetyki, jak preparaty na bazie kawioru, kawy, winogron, czekolady i złotej perły.
W specjalistycznej części przeznaczonej do hydroterapii, proponujemy kąpiele w wannie połączonej z aromaterapią i specjalnym programem kąpieli balneologicznych. Do najbardziej ekskluzywnych form poprawiających wygląd i kondycję skóry należy Kąpiel Mleczna Kleopatry.
Bogata oferta masaży relaksacyjnych i prozdrowotnych stanowi dopełnienie stanu całkowitego relaksu, harmonii ciała i ducha.
Zapraszamy Państwa do Wellness & SPA codziennie w godzinach:
basen, jacuzzi 8:00-22:00
zespół saun 16:00-22:00 (pon-pt) i 8:00-22:00 (sob, ndz)
gabinety zabiegowe 10:00-22:00
W ramach Centrum Rekreacji oferujemy:
* pływalnia z systemem hydroterapii w formie gejzerów, wodospadów, kaskad i masaży podwodnych,
* duże, funkcjonalne jacuzzi,
* bezpieczne miejsce dla dzieci do wodnych zabaw w formie mini-basenu,
* „prysznic wrażeń” z koloroterapią,
* zespół saun: sauna fińska, turecka i kabina na podczerwień.
Zakopane leży w obrębie Rowu Podtatrzańskiego w rozległej kotlinie zwanej Kotliną Zakopiańską. Od pd. zamknięte jest skalnym grzbietem Tatr, a od pn. wzgórzem Gubałówki. Centrum miasta położone jest na wysokości ok.835 m n.p.m.
Zakopane liczy ok.30 000 mieszkańców i jest jednym z najpopularniejszych polskich uzdrowisk oraz największym w kraju centrum turystyki górskiej i sportów zimowych.
Zakopane odwiedza ponad 2,5 mln turystów i wczasowiczów rocznie. Miasto posiada liczne hotele i domy wycieczkowe. Jest szeroko znaną w kraju , także za granicą, miejscowością klimatyczną. Posiada kilka sanatoriów i prewentoriów (m.in. klimatyczne leczenie chorób układu oddechowego) oraz ok. 120 domów wypoczynkowych. Jest głównym ośrodkiem sportów zimowych na ziemiach polskich. Na okolicznych stokach gór znajdują się liczne urządzenia turystyczno-sportowe. Kolejka linowa na Kasprowy Wierch i Gubałówkę oraz wiele wyciągów krzesełkowych i orczykowych ułatwia uprawianie narciarstwa. Pod Krokwią zmodernizowano skocznie narciarskie i boiska treningowe. Liczne znakowane szlaki turystyczne wiodą w Tatry i na Podtatrze. W centrum znajdują się kawiarnie, sklepy i domy handlowe a także kino, teatr i lokale rozrywkowe.
Wszystko to nadaje dzisiejszemu Zakopanemu charakter miasta turystyczno-sportowo-uzdrowiskowego.
Komunikacja autobusowa i kolejowa umożliwia połączenia z głównymi miastami Polski. Najbliższe lotniska komunikacyjne znajdują się w Krakowie i Popradzie na Słowacji, ośrodek szybowcowy i lotnisko sportowe w Nowym Targu. Centralna stacja Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego ma do dyspozycji śmigłowiec sanitarny.
Początki Hotelu Stamary wiążą się z osobą Marii Budziszewskiej (1872-1942), znanej śpiewaczki operowej. Jej pseudonim artystyczny Stamary, pochodził od imienia jej ojca (Stanisław) i własnego. Z początkiem XX wieku, po osiedleniu się w Zakopanem, kupiła plac pod budowę hotelu na ówczesnej ulicy Marszałkowskiej (dzisiaj Kościuszki).
Projekt budynku powierzony był młodemu architektowi Eugeniuszowi Wesołowskiemu (1874-1950), który przybył do Zakopanego w 1902r. Wcześniej pracował jako asystent znanego architekta ze Lwowa – Józefa Kajetana Janowskiego. Wesołowski zdobywał doświadczenie projektując samodzielnie gmach Muzeum Przemysłowego we Lwowie. W 1901r. Wesołowski pracował jako budowniczy w browarze w Okocimiu. Po przyjeździe do Zakopanego poznał Stanisława Witkiewicza, twórcę stylu zakopiańskiego. Architektura góralska wywarła na Wesołowskim ogromne wrażenie. Projektując w stylu zakopiańskim, uważał go za styl narodowy, dlatego też budynek Stamary miał stanowić próbę przeniesienia tego stylu z budownictwa drewnianego do murowanego. Oprócz Stamary Wesołowski zaprojektował także m.in. kino Sokół, pensjonat Radowid na ul. Sienkiewicza oraz Dom Ochotnickich na ul. Kościuszki.
Budowę hotelu rozpoczęto jesienią 1903r. W tym roku wykonano tylko fundamenta. Jako głównych materiałów do budowy użyto cegły i kamienia. Cokół wykonano z miejscowego łamanego kamienia dolomitowego, natomiast kamień ciosowy na schody i balustrady sprowadzono z Sącza. Cegła pochodziła z Żywca. Roboty stolarskie i posadzki dębowe wykonała firma „R. Muranyi” z Krakowa, roboty artystyczne ślusarskie - Józef Górecki z Krakowa, sztukatorskie – J. Szociński z Krakowa, ogrzewanie centralne – Jeziorański i Drzewiecki z Warszawy, wodociągi, łazienki oraz kanalizację – W. Chylewski ze Lwowa. Przy budowie hotelu pracowali także Bracia Albertyni z Kalatówek wraz z samym św. Bratem Albertem (Adamem Chmielowskim). Koszt wybudowania budynku wyniósł 150 tys. koron.
Nowoczesny Hotel Pension Stamary otworzono w maju 1905r. Był to wówczas jeden z lepszych pensjonatów, luksusowo wyposażony. Początkowo mieścił 35 pokoi dla gości oraz jadalnię i pokoje recepcyjne. Większość pokoi posiadała balkon lub werandę. Wszystkie pokoje gościnne miały podwójne zamknięcia. Znajdowała się w nich letnia oraz zimowa wentylacja oraz mechanizmy dźwigniowe do uchylania górnych kwater okien pod kątem 45 stopni. Wszystkie narożniki w każdym pokoju były zaokrąglone w celu dokładniejszego czyszczenia ścian z pyłu.
Hotel Stamary posiadał także duży park, który rozciągał się aż po dzisiejszy dworzec PKS. Na początku XX stulecia obiekt ten był jednym z najpiękniejszych budynków Zakopanego i stał się najbardziej reprezentacyjnym hotelem zakopiańskim, chętnie odwiedzanym przez rozmaite sławy i usytuowane osobistości, mimo tego, iż pierwsza właścicielka była działaczką socjalistyczną. Wkrótce po otwarciu budynku odbyła się tu pierwsza prezentacja utworów Karola Szymanowskiego. W hotelu organizowane były także wieczory teatralno-taneczne oraz koncerty (również z udziałem Budziszewskiej). Ze znanych osobistości do Stamary przyjeżdżali m.in. Ignacy Paderewski, Józef Konrad Korzeniowski, Ignacy Daszyński, Wojciech Kossak, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
Budziszewska prowadziła również działalność charytatywną ( w Stamary znajdowała się kuchnia dla bezrobotnych), wspomagała finansowo Towarzystwo Uniwersytetu robotniczego oraz pismo „Echo Zakopiańskie”. W 1912r. doprowadziła do powstania zrzeszenia hotelarzy i restauratorów pod nazwą Gremium Właścicieli Pensjonatów, Hoteli i Restauracyj w Zakopanem. W tym samym roku w hotelu uruchomiono oświetlenie elektryczne, pochodzące z własnej elektrowni o silniku spalinowym. Wcześniej, w 1910 roku otworzono kawiarnię ogrodową.
W 1914r. był tutaj jeden z punktów zbornych kandydatów do Zakopiańskiej Kompanii Strzelców, która w sile 480 osób wyruszyła z przed Stamary (5 sierpnia 1914r.) do służby legionowej. Organizatorami kampanii byli późniejsi generałowie Andrzej Galica i Mariusz Zaruski, a w jej skład wchodzili m.in. Władysław Orkan i Jerzy Żuławski. Wraz z wybuchem I wojny światowej nastąpił wielki zastój ekonomiczny, co również odczuła właścicielka Stamary. Przemysł hotelarski odczuwał dotkliwe trudności aprowizacyjne. Budziszewska zmuszona była zaciągać pożyczki aby utrzymać hotel, przez co popadła w kłopoty finansowe. Pomimo trudności hotel był kilka razy przebudowywany (nowe pomieszczenia właścicielka ofiarowała Legionistom). W tym czasie w hotelu zatrzymał się Józef Piłsudski.
Maria Budziszewska miała także problemy w związku z przynależnością do partii socjalistycznej. Ludność miejscowa chciała ją usunąć z Zakopanego a władza gminna zagarnąć jej majątek. Wydział Krajowy przeniesiono do Zakopanego a właścicielkę hotelu zmuszono do wydzierżawienia budynku za cenę 30 tys. koron. Wówczas hotel został opróżniony a goście musieli się natychmiast wyprowadzić. Gdy Wydział Krajowy przeniesiono do innego budynku, część hotelu zarekwirowano dla wojska austriackiego, pozbawiając Budziszewską dochodu przez półtora roku. Zarząd gminny zagroził jej także przymusowym wysiedleniem i oskarżył o przynależność do Rosji. Uratował ją przed tym paszport austriacki, który właścicielka posiadała jeszcze przed przybyciem do Zakopanego.
Tymczasem Prezydium Czerwonego Krzyża postanowiło zająć hotel Stamary na szpital. Proponowano Budziszewskiej 7 tys. koron rocznego czynszu i usunięcia 45 ubikacji, na co właścicielka się nie zgodziła. Zaproponowano wówczas 18 tys. koron. Po odrzuceniu oferty zagrożono wydaleniem z Zakopanego. Zwróciła się wówczas o pomoc do Wiednia i rekwizycja została zniesiona. Wraz ze zmieniającą się władzą następowało zwalczanie organizacji socjalistycznych, a na Budziszewską wciąż napływały fałszywe skargi do gminy, zwłaszcza przez górali i osoby, które zainteresowane były majątkiem śpiewaczki, dlatego też w 1919r. zwierzchność gminna przeprowadziła uchwałę by hotel Stamary "za karę" oddany został na pomieszczenie dla wojska. Ponownie nastąpiła rekwizycja.
Gościom pozostawiono I i II piętro, ze wspólnym wejściem bez kuchni, uniemożliwiając podawanie im śniadań. W obronie hotelu stanął związek robotniczy. Wiedząc, że budynek zamieszkały nie podlega rekwizycji, do pustego skrzydła hotelu nocą wprowadziły się dwie rodziny. Wówczas komisja rekwizycyjna odstąpiła od zajęcia parteru w głównym budynku, zatrzymując tylko dobudowę. Wraz z rozpoczęciem wojny polsko-bolszewickiej hotel zwolniono z rekwizycji. Budziszewska chciała doprowadzić klasę robotniczą do współwłasności hotelu. Chciała w ten sposób rozszerzyć swoje oświatowe i gospodarcze cele oraz potrzeby.
Oprócz pomieszczenia dla robotników urządziła także dla nich własnym kosztem kuchnię. Robotnicy z kolei zajęli się przerobieniem łazienek na czytelnię i salę wykładową. Początkowo pomysł opierał się na budowie własnego domu robotniczego, jednak rozłamy partyjne zniechęciły Budziszewską do dalszej rozbudowy.
W latach dwudziestych władze miejskie nie ustawały w staraniach pozbawienia majątku Budziszewskiej. Po raz kolejny uznano ją za działaczkę antypaństwową. Hotel Stamary chciano przeznaczyć na dom zdrojowy, w związku z rozwojem Zakopanego jako miejscowości uzdrowiskowej, a samej właścicielce proponowano dożywotnią rentę. Po odmowie władze rozpoczęły starania, aby ostatecznie pozbawić Budziszewską pozycji finansowej i społecznej.
Wkrótce potem hotel zaliczono do kategorii II (władze wykorzystały fakt zanieczyszczenia się filtrów kanalizacyjnych w hotelu, przez co woda zalała na kilka centymetrów sutereny). Na właścicielkę nałożono także wysoką karę finansową. Zmuszona była do wynajmowania samych pokoi, bez możliwości wyżywienia.
Władze Zakopanego postanowiły, że budynek Stamary zostanie przeznaczony na więzienie. Budziszewska zwróciła się o pomoc do starosty Trześniowskiego, dzięki któremu hotel przeznaczono ostatecznie na pomieszczenie dla Klubu Towarzystwa Tatrzańskiego.
Wkrótce Fundusz Klimatyczny uzdrowiska Zakopane objął hotel Stamary w użytkowanie na 10 lat. Wszystkie korzyści wynikające z wpływów związanych z domem zdrojowym przypadały na jego dobro. Właścicielce pozostały tylko dwa pokoje. Aby spłacać zaległe kredyty Budziszewska zaciągała kolejne. W końcu jej stan zadłużenia wynosił kilkadziesiąt tysięcy złotych. Mimo trudności kontynuowała przebudowę hotelu rozpoczętą jeszcze przed wojną. Z jej wykończeniem koszty administracji zwiększyły się, do domu zdrojowego nie przyjeżdżało zbyt wielu gości, dlatego też gmina zamknęła wodę, zezwalając na jej dopływ tylko przez dwie godziny dziennie, pomimo iż w innych pensjonatach było jej pod dostatkiem.
W 1929r. państwo zajęło cały majątek Budziszewskiej, chociaż wartość Stamary pięciokrotnie przewyższała zobowiązania. W 1931r. nad hotelem ustanowiono zarząd przymusowy.
Właścicielka próbowała zdobyć jeszcze fundusze rozbudowując kąpielisko i restaurację w Jaszczurówce, które dzierżawiła wraz ze swym wspólnikiem Włodzimierzem Berberyuszem. Spółka ta nie przyniosła dochodów a hotel Stamary w ostateczności wystawiono na licytację. Zarząd Miejski wykupił hotel za 1100 dolarów. Nowym właścicielem został dr Bahr. Po 1935r. nowy właściciel odstąpił budynek Bankowi Gospodarstwa Krajowego. Maria Budziszewska otrzymała dożywotnio jeden pokój, pod warunkiem zakazu rozmowy z personelem hotelu. W 1939r., po rozpoczęciu II wojny światowej, gdy hotel zajęli Niemieccy żołnierze z Wehrmachtu, nie wiadomo co się z nią działo. Zmarła w 1942r. w osamotnieniu. Jej grób na nowym cmentarzu nie zachował się.
Na początku okupacji w hotelu Stamary szkolono Ukraińców, z myślą utworzenia korpusu SS-Galizien, walczącego przy boku armii Hitlera. Uczono tam m.in. zasad dywersji, sabotażu, gestapowskich metod przesłuchań oraz metod zabijania. Szkołę tą prowadził Hauptmann Krüger. Na kursach tych wykładali m.in. Mykoła Łebek i Mykoła Arsenycz.
W budynku mieściła się komendantura wojskowa tzw. Standortkommandantur. Oprócz komendy miasta hotel był siedzibą żandarmerii polowej (Feldgendarmerie), której żołnierze z dużymi metalowymi półksiężycami na piersiach patrolowali często ulice Zakopanego. Latem 1944r. w ogrodach Stamary lądował przymusowo niemiecki samolot myśliwski..
Po wojnie Bank Gospodarstwa Krajowego zorganizował w budynku Stamary dom wypoczynkowy. Od 1948r. był w posiadaniu Funduszu Wczasów Pracowniczych, który nadał mu nazwę Przodownik. W tym samym roku FWP rozpoczął rozbudowę hotelu. Budynek został poszerzony, zmieniono także fasadę. Remont i konserwacja odbyła się pod opieką konserwatora zabytków.
Podczas trwania rozbudowy budynku Eugeniusz Wesołowski walczył o zachowanie nienaruszonej koncepcji Stamary. W tym celu wystosował list (nie adresowany, złożony u ówczesnego dyrektora Muzeum Tatrzańskiego - Juliusza Zborowskiego) w obronie swego dzieła. Uzasadniał swoje racje tym, że regionalny styl Stamary stanowi cenny przykład narodowej architektury, której nie należy zatracać.
Do 1957r. w budynku siedzibę miał Zarząd Okręgu Zakopiańskiego. W tym samym roku budynek otrzymał nową nazwę – Podhale. Wtedy też rozpoczęto uszczuplanie terenu przyległego parku. W 1958r. na potrzeby Dworca PKS-u przeznaczono część najbliższą ulicy Chramcówki.
W 1960r. na pozostałym obszarze rozpoczęto budowę Domu Wypoczynkowego Kolejarz.
W 2002 r., aby ratować swoją sytuację finansową, FWP sprzedał obiekt. Budynek przeszedł gruntowny remont, wrócił do swojej pierwotnej nazwy i na nowo został otwarty, jako hotel 4-gwiazdkowy, początkiem 2006r. Dzięki staraniom obecnych właścicieli Grand Hotel Stamary odzyskał piękną formę architektoniczną, stylowe wnętrza, dlatego znów jest luksusowym i jednym z najbardziej reprezentacyjnych hoteli.
11 czerwca 2008r. Grand Hotel Stamary stał się również siedzibą Honorowego Konsulatu Republiki Słowacji.
Źródła:
* „Przegląd Zakopiański” 1905,
* „Architekt” 1906,
* „Moje zbrodnie i przyczyny bankructwa” Maria Budziszewska 1933,
* „Zakopane. Przewodnik Historyczny” Maciej Pinkwart 2003,
* „Zakopane i okolice” Maciej Pinkwart 2004,
* „Zakopane czasu okupacji” Henryk Jost 2001,
* „Rocznik Podhalański” tom VIII, 2002,
* „Spotkania z zabytkami” 2004,
* Archiwum Muzeum Tatrzańskiego,
* Narodowe Archiwum Cyfrowe,
* Zbiory prywatne.
